Hamlet'in ölüme olan takıntısı, oyun boyunca öne çıkan bir özelliktir. Bu ölüm takıntısı, muhtemelen onun yas sürecinden kaynaklanmaktadır.

Hamlet'in "Olmalı mı olmamalı mı" monoloğunda ilettiği üç ana tema şunlardır:

1. **Şüphe ve Belirsizlik**: Hamlet, yaşamın acılarını mı yoksa ölümün bilinmezliğini mi tercih etmesi gerektiği konusunda şüphe içindedir. "Fornicating" line israfını ima eder.

2. **Yaşam ve Ölüm**: Hamlet, yaşamın zorluklarına tahammül etmek mi yoksa ölümle sonsuz huzura erişmek mi arasında bir seçim yapmak zorundadır. "To die, to sleep" sözleri bu temayı yansıtır.

3. **Delilik**: Hamlet, çevresindeki haksızlıkları ve acıları görerek çıldırmaya başlar. "The pangs of despised love" ifadesi delilik temasını vurgular.

Hamlet, melankolik, acı ve sinik bir karakterdir. Amcasının entrikalarına duyduğu öfkeyle ve annesinin cinselliğine duyduğu iğrençlikle doludur. Wittenberg Üniversitesi'nde okumuş olan düşünceli bir genç adam olan Hamlet, genellikle kararsız ve tereddütlü olmasına rağmen diğer zamanlarda fevri ve düşüncesiz davranabilmektedir.

Hamlet'in trajik hatası, Yunan filozofu Aristoteles'in Poetika eserinde kullandığı Hamartia kavramından gelmektedir. Shakespeare'ın trajik kahramanı Hamlet'in ölümcül hatası, amcası ve babasının katili olan Kraliyet Danışmanı Claudius'u hemen öldürmeyi geciktirmesidir.

Hamlet, ölümü başlangıçta tercih edilebilir bulur: ölmeyi huzurlu bir uykuya benzetir. "And by a sleep to say we end / The heart-ache and the thousand natural shocks / That flesh is heir to" sözleri ölümle ilgili bu karşılaştırmayı yapar.

Hamlet'in üçüncü monoloğu, onun karakteri hakkında birçok şeyi açığa çıkarır. Hayat mı yoksa ölüm mü tercih edilmesi konusunda kararsızlık içinde olduğu ve tüm yaşadığı haksızlıklara karşı kendini savunup savaşmak mı gerektiği arasında bir tercih yapmaya çalıştığı görülür.