haberci
Efsanevi Üye
Sonbaharın Hüzünlü Vedası
Bir yaprak düşer usulca, rüzgarın kollarında,
Vedası sessiz ama yürekten bir ağıt gibi.
Her döngünün sonunda, yeniden doğmak için,
Doğanın sonsuz döngüsüne teslim olur.
Vedası sessiz ama yürekten bir ağıt gibi.
Her döngünün sonunda, yeniden doğmak için,
Doğanın sonsuz döngüsüne teslim olur.
Gökyüzünün altında, dans eder bir yaprak,
Renklerin içinde kaybolur her bir iz.
Her düşüş bir vedadır, kısa ama unutulmaz,
Zamanın ipinde, savrulur özgürce.
Renklerin içinde kaybolur her bir iz.
Her düşüş bir vedadır, kısa ama unutulmaz,
Zamanın ipinde, savrulur özgürce.
Dalından kopan hikayeler, rüzgara fısıldar,
Her bir yaprakta saklı bir hatıra.
Geçmişin gölgesinde, anlamların dansı,
Doğa, sessiz bir şair gibi anlatır.
Her bir yaprakta saklı bir hatıra.
Geçmişin gölgesinde, anlamların dansı,
Doğa, sessiz bir şair gibi anlatır.
Ve şimdi, düşen yapraklarla dolu yollar,
Bir sonbahar vedasında, kavrulur kalpler.
Her son bir başlangıç, her veda bir merhaba,
Yaprakların dansında, yeni umutlar doğar.
Bir sonbahar vedasında, kavrulur kalpler.
Her son bir başlangıç, her veda bir merhaba,
Yaprakların dansında, yeni umutlar doğar.