Yerel yönetimleri düzenleyen yasalar arasında önemli olanlar şunlardır:

1. 5393 sayılı Belediye Kanunu: Belediye teşkilatının kuruluşu, görevleri, yetkileri, belediyelerin idari ve mali özerkliği gibi konuları düzenler.

2. 5216 sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu: Büyükşehir belediyelerinin teşkilatı, yetkileri, bütçe ve gelirleri, büyükşehir sınırları gibi konuları düzenler.

3. 5302 sayılı İl Özel İdaresi Kanunu: İl özel idarelerinin teşkilatı, görevleri, yetkileri, kaynakları ve personeli ile ilgili hususları düzenler.

4. 5355 sayılı Mahalli İdare Birlikleri Kanunu: Belediye birlikleri ve diğer mahalli idare birliklerinin kuruluşu, görevleri, organları, faaliyetleri ve mali konularıyla ilgili düzenlemeleri içerir.

Yerel yönetimler 1982 Anayasası'nda "yerinden yönetim" ilkesi doğrultusunda tanımlanmıştır. Anayasa, yerel yönetimlere idari ve mali özerklik sağlarken, yereldeki kamusal hizmetlerin yerel yönetimlerce yürütülmesini önemser.

1982 Anayasası'nda yer alan kamu yönetimi ilkeleri şunlardır:
- İdarenin bütünlüğü ilkesi
- Merkezden yönetim ilkesi
- Yerinden yönetim ilkesi
- İdari vesayet ilkesi

Mahalli idarelerin belirli kamu hizmetlerini görme amacıyla birlik kurabilmeleri, bakanlar kurulunun iznine bağlıdır. Bu birliklerin görevleri, yetkileri, maliye ve kolluk işleri ile merkezi idare ile ilişkileri kanunla düzenlenir.

Yerel özerkliğin koşulları arasında, karar alma yetkisine sahip özerk organların yanı sıra yeterli gelir kaynaklarına ve bu kaynakları saptama yetkilerine sahip olmaları önemli bir yere sahiptir.

6360 sayılı kanun ise bazı önemli yenilikleri getirmiştir, bunlar arasında:
- Büyükşehir belediyelerinin sınırlarının genişletilmesi ve büyükşehir ilçe belediyelerinin sınırlarının ilçe mülki sınırlarına eşitlenmesi
- Nüfusu 2.000'in altında olan 526 belediyenin köye dönüştürülmesi gibi düzenlemeler bulunmaktadır.